Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de vele reacties en aanmoedigingen. De vele bezoeken aan mijn blog waren een drijfveer om de blog up to date te houden om jullie verder te kunnen informeren over mijn avontuur.
De blog was voor mij eigenlijk ook een beetje een dagboek en een naslagwerk voor de toekomst.
Nog een cijfer misschien, toen ik thuis begon te trainen woog ik 83 Kg, bij mijn terugkeer uit Frankrijk woog ik nog 77 Kg, na de Camino del Norte gestapt te hebben woog ik nog 74 Kg bij mijn thuiskomst.
Carine had een hotelletje geboekt in het centrum van Santiago voor 12 en 13 juni. Zo konden we gemakkelijk nog eens op bezoek gaan naar de Kathedraal en het plein waar de pelgrims constant aankomen. De ene al was frisser dan de andere. De 13de zijn we nog met een Australisch koppel samen een lekkere Paella gaan eten.
Voor 14 en 15 juni had Carine een hotelletje geboekt in Finisterre. Zwembad en uitzicht op zee. Het hotel werd omschreven als ideaal om te bekomen van de Camino. Van daaruit was het amper nog een drie kilometer wandelen naar "het einde van de wereld".
Hier werden vroeger de wandelschoenen verbrand. Om milieuredenen wordt gevraagd om dit nu niet meer te doen.
De echte 0,000 km paal.
Soms is het aanschuiven om daar een foto te nemen.
De 15de nog een boottochtje gemaakt bij stralend mooi weer (in België bleek het eigenlijk nog veel warmer te zijn). We waren met 5 passagiers op een boot voorzien voor 73 mensen. Plaats zat dus.
De 16de zijn we terug naar Santiago gegaan om onze terugreis aan te vatten. We hadden echter nog net tijd genoeg om naar de mis te gaan in de hoop het bekende wierookvat in actie te zien. Blijkbaar is de kans op vrijdag groter, we hadden geluk.
Nog een laatste foto op het plein.
